mahrem ::: (a. s. harâm'dan c. : mahârim) : 1) haram, şeriatın yasak ettiği şey. 2) nikah düşmiyen, şerîatçe evlenilmesi yasak edilen. 3) şerîatçe, kadının kendisinden kaçmadığı [erkek] . 4) [biriyle] çok samîmi, içli dışlı olan. 5) gizli olan, herkese söylenmiyen. 6) herkesçe bilinmemesi îcâbeden. Nâ. mahrem : nikâh düşen, kendisinden kaçılan erkek.

mahrern-i esrar ::: kendisine sır söylenen kimse.

mahrem-i râz ::: kendisine sır verilmiş kimse. tas. Allah'ın sırrına âşinâ olmıya başlıyan kimse; velî.

muharrem ::: (a. s. i. c. : muharremât) : 1) tahrîm olunmuş, haram kılınmış. 2) kamer takvîminin birinci ayı, aşure ayı. [Müslümanlıktan önce bu ayda savaş haram olduğu için muharrem adı verilmiştir. Bu ayın ilk on gününde, Kerbelâ vak'asının yıldönümü olarak matem yapılır ve onuncu günü de aşure pişirilir] . 3) erkek adı.

muharrem ::: hicri ayların ilki , hicri yılın birinci ayı , arabi ayların ilki , arabi ayların başı , birincisi , haram edilmiş olan , bu muharrem ayında müslümanlıktan evvel arablar arasında muharebe yasaktı , bundan dolayı bu isim verilmiştir , haram kılınmış , tahrim olunmuş

mahrem ::: gizli , nikah düşmeyen

mahrem ::: ‬nikah düşmeyen

muharrem ::: (a. s. i. c. : muharremât) 1) tahrîm olunmuş, haram kılınmış. 2) kamer takvîminin birinci ayı, aşure ayı. [Müslümanlıktan önce bu ayda savaş haram olduğu için muharrem adı verilmiştir. Bu ayın ilk on gününde, Kerbelâ vak'asının yıldönümü olarak matem yapılır ve onuncu günü de aşure pişirilir] . 3) erkek adı.