iMA ::: İşaret etmek. İşaretle anlatmak. İşaret.

"); îmi' ::: (a. i.) : 1) işaret. 2) işaretle anlatma, dolayısiyle anlatma.

îmâ ::: dolayısıyle anlatma.

iMa ::: Namazda rükû ve secdeleri yapamayan îmâ ile kılar. (Halebî)

Alnında yara olan, yalnız burnu ile, burnunda yara olan da yalnız alnı ile secde eder. Alnında ve burnunda birlikte yara olup, başını yere veya böyle sert bir şey üzerine koyamıyan, ayakta durabilse bile, yere oturarak îmâ ile kılar. (İbn-i Âbidîn)

Yatarak başı ile îmâ edemeyecek kadar ağır hastalığı yirmi dört saatten çok devâm eden kimseden, aklı başında olsa bile, namaz sâkıt olur (düşer, kılması lâzım gelmez). (Halebî)

Îmâ ile dahî kılması mümkün iken kılmadan ölüm hâline gelen kimsenin, namazlarının keffâreti için vasiyet etmesi lâzımdır. (İbn-i Âbidîn, İmâm-ı Birgivî)

İma :::

1. Dolaylı olarak anlatma, üstü kapalı olarak belirtme, işaretleme, anıştırma, ihsas
   Örnek: Başkalarına ima ile bile söylemekten çekindiğim en mahrem şeyleri bilen insandın sen. P. Safa


2. Açıkça belirtilmeyen, dolaylı olarak anlatılan şey.

îmâ ::: işaret , dolaylı anlatım

ima ::: işaret etmek , işaretle anlatmak , işaret

îmâ ::: ‬dolaylı anlatım

îmâ ::: işaret

îmi' ::: (a. i.) 1) işaret. 2) işaretle anlatma, dolayısiyle anlatma.

ima ::: iham, işare, kinaye

İMA :::