iTTiBA' ::: Tabi' olma. Arkasından gitme. İtaat etme. Tebaiyyet ve imtisal etme.(Mariz bir asrın, hasta bir unsurun, alil bir uzun reçetesi: İttiba-ı Kur'andır! M.)(Muhabbetullah, Sünnet-i Seniyyenin ittibaını istilzam edip intac ediyor. Ne mutlu o kimseye ki, Sünnet-i Seniyyeye ittibaından hissesi ziyade ola. Veyl o kimseye ki, Sünnet-i Seniyyeyi takdir etmeyip, bid'alara giriyor! L.)(Eğer Allah'a muhabbetiniz varsa, Habibullah'a ittiba' edilecek. İttiba' edilmezse, netice veriyor ki, Allah'a muhabbetiniz yoktur! L.)

etbâ' ::: (a. s. tâbi'nin c.) : 1) birinin sözüne, işine, mesleğine uyanlar. 2) hizmetçiler, uşaklar.

etbâ ü hadem ::: taraflılar ve hizmet edenler.

itbâ' ::: (a. i.) : 1) tabî kılma, arkasına, ardına katma. 2) gr. bir kelimeye katılan aynı kalıpta başka ve mânâsız söz, koşuntu. "yemek memek" deki "memek"; "zengin mengin" deki "mengin" gibi.

ittibâ' ::: (a. i.) : tâbî olma uyma, ardısıra gitme.

etbâ ::: tabi olanlar

ittibâ ::: uyma , tabi olma , izleme

itbâ ::: tabi kılma

ittiba' ::: tabi' olma , arkasından gitme , itaat etme , tebaiyyet ve imtisal etme

itbâ ::: ‬tabi kılma

ittibâ ::: ‬uyma

ittibâ ::: izleme

itbâ' ::: (a. i.) 1) tabî kılma, arkasına, ardına katma. 2) gr. bir kelimeye katılan aynı kalıpta başka ve mânâsız söz, koşuntu.

ittibâ' ::: (a. i.) tâbî olma uyma, ardısıra gitme.

etbâ' ::: ---

etbâ' ::: hizmetçiler

etbâ' ::: uşaklar

İTTİBA' :::